Rejestracja jednoosobowej działalności gospodarczej w Polsce przez cudzoziemca

Otwartość granic, a co za tym idzie duży napływ obcokrajowców, którzy są zainteresowani założeniem jednoosobowej działalności gospodarczej na terenie Polski, nasuwa pytanie czy każdy z nich może prowadzić tutaj własny biznes, czy może to być jego sposób na życie?

Rejestracja firmy w Polsce

Obywatele innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej, państw członkowskich EFTA – stron umowy EOG oraz osoby zagraniczne z państw niebędących stronami umowy EOG, które na podstawie innych umów z Unią Europejską mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatele polscy (Islandia, Lichtenstein, Norwegia, Konfederacja Szwajcarska)

¹ i bez żadnych problemów założyć działalność w Polsce. Przy czynności tej przechodzą przez identyczny proces, jak obywatele polscy, pod warunkiem, że nie posiadają oni zarejestrowanej działalności gospodarczej w innym kraju.

Obywatele nie posiadający obywatelstwa krajów wymienionych powyżej, również mogą zakładać działalność w Polsce. W ich wypadku ustawodawca, zezwala na samozatrudnienie osobom zagranicznym, które posiadają w Polsce:

1. zezwolenie na pobyt stały
2. zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE
3. zezwolenie na pobyt czasowy udzielany członkowi rodziny cudzoziemca w celu połączenia z rodziną
4. zezwolenie na pobyt czasowy udzielony na podstawie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego udzielonego przez inne niż Polska państwo UE, jeżeli taka osoba uzasadni swoje zamieszkanie w Polsce
5. zezwolenie na pobyt czasowy udzielone członkowi rodziny cudzoziemca, który posiada pobyt rezydenta długoterminowego UE, przyznane przez inne państwo niż Polska i który uzasadni swoje zamieszkanie w Polsce, jeżeli taki członek rodziny przebywa z cudzoziemcem w innym państwie członkowskim UE i chce razem z nim przebywać w Polsce
6. zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w celu podjęcia lub kontynuacji stacjonarnych studiów wyższych lub stacjonarnych studiów doktoranckich w Polsce
7. zezwolenie na pobyt czasowy i pozostają w związku małżeńskim zawartym z obywatelem polskim i mieszkającym w Polsce
8. status uchodźcy
9. ochronę uzupełniającą
10. zgodę na pobyt tolerowany
11. korzystają w Polce z ochrony czasowej
12. posiadają ważną Kartę Polaka

Rejestracja jednoosobowej działalności przez cudzoziemca

Cudzoziemcy spełniający powyższe wymagania mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terenie Polski. I tak jak w przypadku obywatela Polski proces rejestracji jest taki sam, a mianowicie, muszą oni złożyć wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej w Urzędzie Miasta/Gminy.

Wypełniając wniosek CEIDG cudzoziemiec uzupełnia te same rubryki co polski przedsiębiorca. Jedyną różnicą jest to, iż cudzoziemiec musi w pozycji 03.1 zaznaczyć właściwą podstawę prawną, która charakteryzuje jego status prawny w Polsce: „Jestem cudzoziemcem, o którym mowa w art. 13 ust. 2 lub 2a, ust. 4, ust. 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.” Pozycję tę wypełniają osoby zagraniczne, które nie posiadają obywatelstwa kraju członkowskiego Unii Europejskiej czy Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

Często pojawiające się pytanie, dotyczy miejsca zamieszkania wnioskodawcy. Jeżeli mamy do czynienia z obcokrajowcem, bez względu na to obywatelem jakiego jest kraju, może on wskazać miejsce zamieszkania pod adresem zagranicznym (pozycja 04.), wymagane jest natomiast, aby główne miejsce wykonywania działalności gospodarczej (pozycja 10.), znajdowało się na terenie Polski.

W miejscu tym warto wspomnieć o instytucji pełnomocnictwa. We wniosku w pozycji 30, możemy wskazać dane pełnomocnika już wcześniej ustanowionego, który w naszym imieniu będzie mógł reprezentować nas w postępowaniach administracyjnych, prowadzonych przez organy administracji publicznej.

Tak więc brak obywatelstwa polskiego w dzisiejszych czasach nie stanowi dla obcokrajowca przeszkody, aby prowadzić własny biznes na terenie Rzeczpospolitej Polskiej.

^{1. Art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r., o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r., Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.).}

^{2. Art. 13 ust. 2 lub 2a ustawy z dnia 2 lipca 2004 r., o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r., Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.).}