Zmiany w rozliczaniu sprzedaży usług elektronicznych (MOSS)

Od 2015 nastąpiły roku zmiany w zakresie rozliczenia sprzedaży usług elektronicznych, telekomunikacyjnych oraz nadawczych.

I. Zakres zmian

Od 1 stycznia 2015 roku ulegnie zmianie rozliczenie świadczenia usług elektronicznych, telekomunikacyjnych oraz nadawczych sprzedawanych przez polskiego przedsiębiorcę osobom fizycznym zamieszkałym w Unii. Zmiany dotyczą wyłącznie sytuacji, gdy odbiorcą usługi jest osoba fizyczna.
Zasady opodatkowania w przypadku sprzedaży na rzecz firm pozostają niezmienione – czyli w dalszym ciągu podatnikiem zobowiązanych do rozliczenia podatku jest nabywca. Przede wszystkim mowa tu o portalach zagranicznych typu Apple czy Google, z którymi to firmy rozliczają się bezpośrednio. Sprzedawca nie fakturuje tu ostatecznego nabywcy, którym jest osoba fizyczna, wystawia fakturę dla Portalu – Pośrednika. Wyjątkiem jest Google Play, gdzie nabywcą usługi elektronicznej nie jest irlandzki portal, a osoba fizyczna, która zakupiła aplikację on-line. Obecnie przedsiębiorca sprzedając aplikacje przez Google Play nie nalicza VAT jedynie dla osób fizycznych spoza Unii, w nowym roku każde nabycie usługi przez klienta spoza Polski będzie opodatkowane w kraju nabywcy, zaś w Polsce nie będzie podlegało pod VAT.

1. Stan do końca 2014 r.
   Wg stanu prawnego obowiązującego do końca 2014 roku polski usługodawca sprzedający usługi elektroniczne, telekomunikacyjne lub nadawcze osobie fizycznej zamieszkałej w państwie unijnym opodatkowywał sprzedaż podatkiem VAT w Polsce, na takich samych zasadach jak sprzedaż na rzecz osoby zamieszkałej w Polsce.
2. Stan od stycznia 2015 r.
   Od stycznia 2015 następuje zmiana polegająca na przeniesieniu miejsca opodatkowania sprzedaży do kraju nabywcy. Polska firma sprzedająca usługi wymienione w pkt. II niniejszego artykułu będzie miała obowiązek naliczyć i odprowadzić do Urzędu Skarbowego w kraju nabywcy podatek w stawce przewidzianej w danym kraju. Jeżeli kupujący wystąpi o wystawienie faktury, to ona również będzie musiała być wystawiona zgodnie z miejscowymi przepisami.

II. Czynności, których dotyczy zmiana przepisów

1. Usługi elektroniczne

Aby usługę uznać za usługę elektroniczną musi wystąpić sytuacja, w ramach której: realizacja ma miejsce za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej; świadczenie jest zautomatyzowane a udział człowieka jest niewielki; jej wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe; nie jest ona objęta włączeniami zawartymi w art. 7 ust. 3 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77 z 23 marca 2011, str. 1).

W szczególności usługi elektroniczne to:

1. dostawy produktów w formie cyfrowej, łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami lub nowszymi wersjami
2. usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej, takich jak witryna lub strona internetowa
3. usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane poprzez Internet lub sieć elektroniczną w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę;
4. odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towarów lub usług za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek online, na którym potencjalni kupujący przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej generowanej automatycznie przez komputer
5. pakiety usług internetowych oferujące dostęp do informacji, w których element telekomunikacyjny ma charakter pomocniczy i drugorzędny (to znaczy pakiety wykraczające poza oferowanie samego dostępu do Internetu i obejmujące inne elementy, takie jak strony, które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meteorologicznych lub turystycznych, gier, umożliwiają hosting witryn internetowych, dostęp do grup dyskusyjnych; itp.)Usługą elektroniczną jest uzyskiwanie dostępu do automatycznych gier online, które wymagają użycia Internetu lub innych podobnych sieci elektronicznych, gdy gracze są od siebie oddaleni.

Usługami elektronicznymi NIE są:

1. dostawa towarów, w przypadku których zamawianie i obsługa zamówienia odbywają się elektronicznie- płyt CD-ROM, dyskietek i podobnych nośników fizycznych- materiałów drukowanych, takich jak książki, biuletyny, gazety lub czasopisma- płyt CD i kaset magnetofonowych- kaset wideo i płyt DVD- gier na płytach CD-ROM
2. usług świadczonych przez specjalistów, takich jak prawnicy i doradcy finansowi, którzy udzielają swym klientom porad za pomocą poczty elektronicznej
3. usług edukacyjnych, w ramach których treść kursu przekazywana jest przez nauczyciela za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej (tzn. przez zdalne połączenie)
4. usług fizycznych off-line naprawy sprzętu komputerowego
5. hurtowni danych off-line
6. usług reklamowych, w szczególności w gazetach, na plakatach i w telewizji
7. usług centrum wsparcia telefonicznego
8. usług edukacyjnych obejmujących wyłącznie kursy korespondencyjne, takie jak kursy za pośrednictwem poczty
9. konwencjonalnych usług aukcyjnych, przy których niezbędny jest bezpośredni udział, niezależnie od sposobu składania ofert
10. usług telefonicznych z elementem wideo, znanych też pod nazwą usług wideofonicznych
11. dostępu do Internetu i stron World Wide Web
12. usług telefonicznych świadczonych przez Internet.

2. Usługi nadawcze

3. Usługi telekomunikacyjne

III. Metody rozliczania podatku VAT w kraju nabywcy

Sprzedając usługi, wymienione w pkt II, osobie fizycznej polski przedsiębiorca staje się podatnikiem VAT w kraju nabywcy i do miejscowego US ma obowiązek odprowadzenia podatku należnego. Przepisy podatkowe przewidują dwie metody postępowania.

1. Rejestracja polskiego usługodawcy w kraju nabywcy jako podatnika VAT
   Polski przedsiębiorca rejestruje się jako czynny podatnik VAT w każdym z krajów, w którym dokonuje sprzedaży, składa w miejscowym US deklaracje podatkowe oraz wpłaca podatek od sprzedaży.
2. MOSS (Mini One Stop Shop) – Rozliczenie podatku w Polsce
   W związku z zaistniałymi zmianami w każdym z krajów Unii zostaną wdrożone MOSS tj. małe punkty kompleksowej obsługi, które dadzą podatnikom alternatywne rozwiązanie niż rejestracja do VAT w każdym kraju Unii, gdzie są świadczone przez nich usługi objęte zakresem zmian.System ma na celu uproszczenie rozliczenia. Podatnik, zamiast rejestrować się do podatku VAT w krajach Unii i składać w każdym z nich deklaracje rozliczeniowe, może zarejestrować się w Polsce do procedury MOSS, złożyć jedną deklarację i zapłacić podatek VAT, który następnie zostanie przekazany przez Ministerstwo Finansów do kraju, w którym miała miejsce sprzedaż.

Czego na pewno podatnik nie może zrobić: to i być w MOSS i zarejestrować się do VAT w kraju gdzie świadczy objęte procedurą usługi.
Każdy rozliczający się w MOSS będzie miał obowiązek złożenia, poprzez specjalny elektroniczny system, deklaracji kwartalnej do 20 dnia od zakończonego okresu rozliczeniowego i uiszczenia podatku. Inaczej niż w przypadku deklaracji krajowych, termin 20 dnia miesiąca po zakończeniu kwartału, jest bezwzględny i oznacza, iż kiedy przypada w dzień wolny od pracy, czy weekend, nie zostaje przesunięty na pierwszy dzień roboczy. Podatnik również nie może złożyć deklaracji przed końcem kwartału. Składając deklarację poprzez MOSS, podatnik nie ma możliwości kompensowania podatku (odliczenia podatku naliczonego) poprzez rozliczenie wydatków. Odliczenia będzie dokonywał na VAT-7 na zasadach ogólnych.

Kwoty podawane w deklaracjach będą wyrażane w EURO. Jeżeli w kwartale podatnik nie osiągnie żadnego przychodu, zaś zarejestrował się do procedury, to powinien złożyć „deklarację zerową”. Rozliczający się w MOSS powinien wiedzieć, iż ma obowiązek prowadzenia specjalnej Ewidencji, która zawiera informacje ogólne jak i szczegółowe o państwie, na rzecz którego konsumentów są świadczone usługi, rodzaju świadczonej usługi, kwocie należnego VAT, czy również płatności zaliczkowych.
Niezależnie od tego, czy podatnik będzie dalej korzystał z procedury, to Ewidencja ma być przez niego przechowywana przez okres 10 lat od zakończenia roku, w którym przeprowadzono transakcje. Szukając informacji o MOSS w przepisach warto zajrzeć do ustawy o VAT zgodnej ze stanem prawnym na 01-01-2015 r. gdzie w Rozdziale 6a i 7 (obejmującym artykuły 130c do 134) dana procedura została usankcjonowana.

Rozliczenie usług telekomunikacyjnych, nadawczych oraz elektronicznych w deklaracji VAT-7/7K po zmianie przepisów

Obecnie podatnik wykazuje sprzedaż dla podmiotów zagranicznych nie podlegającą pod opodatkowanie VAT w Polsce w deklaracji VAT-7 w poz. 11, przy założeniu, że przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art.86 ust.8 pkt.1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego o którym mowa w art.87 ust. 5 ustawy związanego z daną sprzedażą.
Według informacji potwierdzonej w Krajowej Informacji Podatkowej, usługi które będą objęte procedurą MOSS nie będą już wykazywane w deklaracji VAT. Pytanie czy podatnik, który nie skorzysta z MOSS będzie dane usługi wykazywał w deklaracji VAT-7/7K pozostaje nadal pytaniem otwartym. Na dany moment nie ma jednoznacznej informacji w temacie, choć wydaje się, iż powinny dane być wykazywane jak do tej pory w poz. 11 tj. Dostawa oraz świadczenie usług poza terytorium kraju przy założeniu, iż przedsiębiorca dokonuje zakupów w Polsce, które mają związek z świadczonymi przez niego usługami.

Domniemanie miejsca, w którym znajduje się usługobiorca.

W związku z zaistniałymi zmianami przedsiębiorca powinien wiedzieć na podstawie jakich przesłanek określane jest miejsce, w którym znajduje się usługobiorca.

W znowelizowanej ustawie o VAT, która wejdzie w życie z dniem 01-01-2015 r. nie jest to określone, odpowiedź została zawarta w Rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011z dnia 15.03.2011 r. wg stanu prawnego na rok 2015 art. 24a i dalsze. Kiedy usługi świadczone są w takich miejscach jak automat telefoniczny, budka telefoniczna, punkt bezprzewodowego dostępu do internetu, kafejka internetowa, restauracja, czy lobby hotelowe uznaje się, iż miejscem opodatkowania danych usług jest faktyczne miejsce ich użytkowania i wykorzystywania. Jeżeli w.w znajdowałyby się na pokładzie statku, samolotu, czy w pociągu to państwem gdzie usługa będzie opodatkowana jest państwo rozpoczęcia przewozu.

Jeżeli usługa świadczona jest za pomocą:

• łącza stacjonarnego uznaje się, że miejscem opodatkowania usługi jest miejsce, gdzie jest zainstalowane to łącze
• sieci komórkowej ustala się na podstawie kodu MCC kraju, w którym wydano kartę SIM wykorzystywaną podczas odbioru tych usług
• przy zastosowaniu dekodera, podobnego urządzenia lub karty miejsce gdzie dekoder/karta się znajduje bądź jak nie jest w stanie się danego ustalić, miejsce gdzie wskazany sprzęt został wysłany
• w przypadku gdy nie zachodzi żadne z powyższych ustalamy miejsce opodatkowania usługi na podstawie dwóch dowodów, które nie mogą być ze sobą sprzeczne

Ustawodawca uznaje za dowody, które mają służyć ustaleniu miejsca gdzie znajduje się usługobiorca, a co za tym idzie gdzie ma być opodatkowana usługa:

• adres na fakturze wystawianej usługobiorcy
• adres IP urządzenia używanego przez usługobiorcę lub dowolna inna metoda geolokalizacji
• dane dotyczące rachunku bankowego, takie jak miejsce, w którym prowadzony jest rachunek bankowy wykorzystywany do dokonywania płatności lub adres na fakturze wystawianej usługobiorcy, posiadany przez bank
• kod MCC i międzynarodowy numer tożsamości telefonicznej abonenta mobilnego (IMSI) zapisane na karcie SIM, której używa usługobiorca
• lokalizacja łącza stacjonarnego usługobiorcy, za pomocą którego usługa jest świadczona na jego rzecz
• inne informacje istotne z handlowego punktu widzenia.