Amortyzacja używanych środków trwałych według stawki indywidualnej

Jedną z metod przyspieszenia rozliczenia w kosztach podatkowych wydatków o charakterze inwestycyjnym jest zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacji. Kiedy można skorzystać z takiej możliwości? Jak ustalić wysokość takiej stawki? Sprawdź!

Indywidualna metoda amortyzacji – co to takiego?

Amortyzacja według stawki indywidualnej stanowi odmianę amortyzacji liniowej. Również w tym przypadku wartość początkową środka trwałego dzieli się według właściwej stawki na określoną liczbę jednakowych rat, które stopniowo są zaliczane do kosztów podatkowych prowadzonej działalności. Różnica polega na zastosowaniu współczynnika podwyższającego stawki określone w wykazie stawek amortyzacji stanowiącym załącznik do ustawy o PIT.

Kiedy można stosować indywidualne stawki amortyzacji?

Indywidualną metodę amortyzacji można zastosować wyłącznie do używanych środków trwałych. Za takie uważa się składniki majątku, które przed nabyciem i pierwszym wprowadzeniem do ewidencji ŚT danej firmy były wykorzystywane przez okres co najmniej 6 miesięcy (to na przedsiębiorcy ciąży obowiązek udowodnienia, że warunek ten został faktycznie spełniony). Co więcej, metoda ta dotyczy środków trwałych zaliczanych do grup 1-6 i 8 KŚT oraz środków transportu.

Indywidualne stawki amortyzacji – jak je ustalić?

Przy zastosowaniu amortyzacji indywidualnej stawka amortyzacyjna ustalana jest przez przedsiębiorcę. Jednak nie istnieje tu pełna dowolność – ustawodawca przewidział bowiem pewne ograniczenia w zakresie minimalnego okresu amortyzacji. Szczegółowe uregulowania w tym zakresie znajdziemy w art. 22j ust. 1 ustawy o PIT który określa minimalny okres amortyzacji określonych rodzajów środków trwałych. I tak w przypadku np.:

• składników majątku zaliczanych do grup 3-6 oraz 8 KŚT okres ten nie może być krótszy niż:
  • 24 miesiące, jeśli ich wartość początkowa nie przekracza 25 000 zł,
  • 36 miesięcy, jeśli ich wartość początkowa mieści się w zakresie od 25 000 do 50 000 zł,
  • 60 miesięcy w pozostałych przypadkach,
• środków transportu, w tym również samochodów osobowych amortyzacja nie może trwać krócej niż 30 miesięcy,
• budynków i budowli okres ten nie może być krótszy niż 10 lat (z określonymi wyjątkami),
• budynków niemieszkalnych, dla których podstawowa stawka amortyzacyjna wynosi 2,5%, okres ten nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji ŚT