Interpretacje podatkowe – warunki anulowania faktury

Interpretacja indywidualna z dnia 01.06.2011, sygn. ILPP1/443-364/11-4/KŁ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

1. Czy Wnioskodawcy jako osobie prowadzącej działalność gospodarczą przysługuje prawo anulowania faktur?
2. Czy przysługuje Wnioskodawcy prawo skorygowania deklaracji VAT za okres od dnia 16 grudnia 2008 r. do dnia 31 marca 2009 r., czyli czy można obniżyć uprzednio zadeklarowaną podstawę opodatkowania oraz wysokość zobowiązania podatkowego?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2011 r. (data wpływu 1 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie anulowania faktur i prawa do skorygowania podatku należnego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie anulowania faktur i prawa do skorygowania podatku należnego.

W dniu 20 maja 2011 r. uzupełniono wniosek o własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca miał podpisaną umowę o świadczenie usług ze Spółką X. W dniu 15 grudnia 2008 r. bez wypowiedzenia w trybie natychmiastowym Spółka X rozwiązała z Wnioskodawcą umowę o świadczenie usług. W umowie o współpracy, było zawarte, że strony mają prawo rozwiązać umowę za trzymiesięcznym wypowiedzeniem. W związku z tym, że Spółka X nie dochowała terminu wypowiedzenia umowy Zainteresowany wystawił na przedmiotową Spółkę faktury VAT za okres od dnia 16 grudnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. oraz od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 marca 2009 r. (3 kolejne miesiące). Przedmiotowe faktury Wnioskodawca wykazał w swoich pierwotnych ewidencjach oraz deklaracjach i zeznaniach.

W tym miejscu Wnioskodawca zaznacza, że w okresie od dnia 16 grudnia 2008 r. do dnia 31 marca 2009 r. nie świadczył faktycznie usług na rzecz Spółki.

Faktury te Zainteresowany przekazywał listem poleconym do Spółki X. Spółka każdorazowo odsyłała oryginały spornych faktur na adres Wnioskodawcy z pismem, że odsyła je jako niezasadne bez księgowania. Wnioskodawca posiada oryginały i kopie faktur z adnotacją o ich anulowaniu. Wnioskodawca przeświadczony, że pieniądze za ten okres mimo nieświadczenia usługi są należne, wystąpił z powództwem do sądu. Sąd odrzucił wniosek Zainteresowanego. W grudniu 2010 r. Sąd uznał, że usługa faktycznie nie była świadczona i pieniądze te są Wnioskodawcy nienależne. Po wyroku sądowym na oryginałach faktur oraz kopii Wnioskodawca naniósł adnotację o ich anulowaniu. W związku z tym, że faktury te nie były wprowadzone do obrotu prawnego, a Spółka X z całą pewnością nie posiada oryginałów faktur oraz nie wykazała ich w swoich ewidencjach Wnioskodawca nie mógł wystawić faktur korygujących, bo nie zostałyby one potwierdzone przez Spółkę z przyczyny nie posiadania oryginałów pierwotnych faktur. W związku z tym Wnioskodawca jest przekonany, że może skorygować deklaracje VAT umniejszając VAT należny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawcy jako osobie prowadzącej działalność gospodarczą przysługiwało prawo anulowania faktur…
# Czy przysługuje Wnioskodawcy prawo skorygowania deklaracji VAT za okres od dnia 16 grudnia 2008 r. do dnia 31 marca 2009 r., czyli czy można obniżyć uprzednio zadeklarowaną podstawę opodatkowania oraz wysokość zobowiązania podatkowego…

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 17 maja 2011 r.), może on anulować przedmiotowe faktury dokumentujące czynność, która nie została wykonana, a kopie i oryginały takich faktur zostały odesłane przez kontrahenta. Zdaniem Zainteresowanego, jeżeli kontrahent faktur nie przyjął i je odesłał, to także nie ujął ich w swojej ewidencji podatkowej co potwierdza także, że wystawione faktury dokumentowały czynności, które faktycznie nie zostały przez Wnioskodawcę wykonane, a więc nie są dokumentem potwierdzającym rzeczywisty stan faktyczny. Zdaniem Wnioskodawcy te faktury nie zostały wprowadzone do obrotu prawnego, w związku z tym może skorygować uprzednio złożone deklaracje VAT-7 umniejszając VAT należny w zakresie anulowanych faktur.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone przez interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

* z dnia 28 listopada 2007 r., sygn. lP-PP2-443-278/7-4/MS,
* z dnia 5 sierpnia 2009 r., sygn. IPPP1/443-509/09-2/AP,
* z dnia 28 listopada 2008 r., sygn. lP-PP2/443-278/07-4/MS,
* z dnia 24 lutego 2010 r., sygn. IPPP2/443-17/10-2/MM,
* z dnia 9 lutego 2010 r., sygn. IPPP1-443- 1238/09-2/BS,
* z dnia 24 lutego 2010 r., sygn. IPPP1-443-1334/09-2/IG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumnie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 () art. 8 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usług art. 106 ust. 3 ustawy.

Art. 108 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura VAT jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki) i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego.

Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura VAT jedynie sporządzona, a nie wprowadzona do obrotu prawnego (nie została doręczona adresatowi), nie jest zatem fakturą wystawioną w rozumieniu wyżej cytowanego przepisu prawnego i nie stanowi podstawy do zapłaty podatku w niej wykazanego w trybie art. 108 ust. 1 ustawy.

W praktyce zdarzają się jednakże sytuacje, gdy po wystawieniu faktury VAT następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania takiej faktury VAT poprzez wystawienie faktury korygującej.

Z przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, obowiązującego do dnia 31 marca 2011 r., wynika, iż podstawową formą korygowania faktury jest w myśl § 13 i § 14 rozporządzenia wystawienie faktury korygującej, a w niektórych przypadkach noty korygującej zgodnie z § 15 rozporządzenia.

I tak, zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Jak postanowiono w § 13 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.

W myśl § 13 ust. 3 rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.

Faktury korygujące powinny zawierać wyraz KOREKTA albo wyrazy FAKTURA KORYGUJĄCA (§ 13 ust. 5 rozporządzenia).

Zgodnie z § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Podkreślić należy, iż dokonanie korekty faktury jest możliwe jedynie w przypadku, gdy pierwotna faktura została wprowadzona do obrotu prawnego, tzn. została przyjęta (odebrana) przez nabywcę towaru lub usługi oraz ujęta w jego rozliczeniach. Natomiast nie ma możliwości dokonywania korekty faktury w sytuacji, gdy pierwotna faktura została wystawiona ale nie weszła do obrotu prawnego (z uwagi na to, iż nie została przekazana adresatowi), bowiem nie wywołuje wówczas żadnych skutków prawnych.

A zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

Jednakże w sytuacji, gdy wystawiona faktura nie została wprowadzona do obrotu prawnego poprzez jej przekazanie kontrahentowi nie ma podstaw do poprawienia błędów poprzez wystawienie faktury korygującej wówczas istnieje możliwość anulowania tej faktury.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionych faktur. W praktyce jednak w drodze wyjątku jest dopuszczalne anulowanie faktury, sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie. Należy jednak w tym miejscu podkreślić, iż anulowanie faktur VAT powinno dotyczyć wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych, które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego.

Anulowanie faktury VAT powinno być traktowane w sposób wyjątkowy i wykorzystywane tylko w przypadku zaistnienia takiej okoliczności. Ponadto, podatnik powinien dołożyć należytej staranności przy dokumentowaniu zaistniałych zdarzeń gospodarczych. W przypadku anulowania faktury VAT sprzedawca (wystawca faktury) winien posiadać w swojej dokumentacji zarówno kopię, jak i oryginał dokumentu sprzedaży z dokonaną na nich adnotacją unieważniającą fakturę, która uniemożliwi ich powtórne wydanie i wykorzystanie. Zatem, anulowanie faktury dotyczy tylko tych przypadków, gdy faktura dokumentuje czynność niedokonaną.

Z opisu sprawy wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca miał podpisaną umowę o świadczenie usług ze Spółką X. W dniu 15 grudnia 2008 r. bez wypowiedzenia w trybie natychmiastowym Spółka X rozwiązała z Wnioskodawcą umowę o świadczenie usług. W umowie o współpracy, było zawarte, że strony mają prawo rozwiązać umowę za trzymiesięcznym wypowiedzeniem. W związku z tym, że Spółka X nie dochowała terminu wypowiedzenia umowy Zainteresowany wystawił na przedmiotową Spółkę faktury VAT za okres od dnia 16 grudnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. oraz od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 marca 2009 r. (3 kolejne miesiące). Przedmiotowe faktury Wnioskodawca wykazał w swoich pierwotnych ewidencjach oraz deklaracjach i zeznaniach. Faktury te Zainteresowany przekazywał listem poleconym do Spółki X. Spółka każdorazowo odsyłała oryginały spornych faktur na adres Wnioskodawcy z pismem, że odsyłają jako niezasadne bez księgowania. Wnioskodawca posiada oryginały i kopie faktur z adnotacją o ich anulowaniu. Wnioskodawca przeświadczony, że pieniądze za ten okres mimo nieświadczenia usługi są należne, wystąpił z powództwem do sądu. Sąd odrzucił wniosek Zainteresowanego. W grudniu 2010 r. Sąd uznał, że usługa faktycznie nie była świadczona i pieniądze te są Wnioskodawcy nienależne. Po wyroku sądowym na oryginałach faktur oraz kopii Wnioskodawca naniósł adnotację o ich anulowaniu. W związku z tym, że faktury te nie były wprowadzone do obrotu prawnego, a Spółka X z całą pewnością nie posiada oryginałów faktur oraz nie wykazała ich w swoich ewidencjach Wnioskodawca nie mógł wystawić faktur korygujących, bo nie zostałyby one potwierdzone przez Spółkę z przyczyny nie posiadania oryginałów pierwotnych faktur.

Zatem, w przedmiotowej sprawie istotne jest ustalenie, czy faktury VAT wystawione przez Wnioskodawcę a dokumentujące świadczenie usług zostały wprowadzone do obrotu prawnego. Bowiem dopiero wtedy będzie można ustalić, czy do wystawionych faktur VAT należy wystawić faktury korygujące, bądź je anulować.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż wystawione przez Wnioskodawcę faktury VAT za okres od dnia 16 grudnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. oraz za okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 marca 2009 r., nie zostały przyjęte przez Spółkę X, więc brak jest podstaw do wystawienia faktur korygujących, które co do zasady wystawiane są do dokumentów posiadanych przez nabywcę, tj. faktur, które weszły do obiegu prawnego.

W przedmiotowej sprawie istotne jest, że zarówno oryginały, jak i kopie faktur VAT są w posiadaniu Wnioskodawcy zatem nie zostały wprowadzone do obrotu prawnego. W związku z powyższym wyjątkowo dopuszczalne jest anulowanie ww. dokumentów (oryginałów i kopii faktur). Dokumenty tej operacji księgowej opatrzone odpowiednią adnotacją powinny być zachowane w dokumentach Zainteresowanego.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż ww. faktury nie zostały wprowadzone do obrotu prawnego. W związku z czym Wnioskodawcy przysługuje prawo anulowania tych faktur.

Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zawiera ogólne zasady korygowania deklaracji, także dotyczące deklaracji składanych dla potrzeb rozliczenia podatku od towarów i usług, niezależnie od regulacji zawartych w samej ustawie o VAT.

Zgodnie z art. 81 § 1 cyt. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty art. 81 § 2 powołanej ustawy.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np.: określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym już wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej już deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej.

Wskutek zadeklarowania wystawionej, a następnie anulowanej faktury, doszło do zawyżenia zobowiązania podatkowego za miesiące, w których powstał obowiązek podatkowy w stosunku do wystawionych faktur. Wobec powyższego, z uwagi na fakt, iż Zainteresowany ma prawo do anulowania pierwotnie wystawionych faktur VAT, to nie powinien rozpoznać i zadeklarować podatku wykazanego na takich fakturach. Natomiast, jeżeli Wnioskodawca przez pomyłkę wykazał i zadeklarował taki podatek w deklaracji, jest to w takim przypadku podatek nienależnie zadeklarowany i zapłacony do urzędu skarbowego bowiem, zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Podatnik nabywa uprawnienie do odzyskania nienależnie uiszczonego podatku VAT, które zgodnie z art. 75 § 3 ww. ustawy, może zrealizować jedynie poprzez złożenie korekty deklaracji VAT-7 za odpowiedni okres rozliczeniowy i wystąpienie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w przypadku, gdy w pierwotnej deklaracji wykazał kwotę zobowiązania podatkowego z tytułu podatku VAT do zapłaty i uiścił tę kwotę.

Zdaniem tut. Organu, w przypadku anulowania błędnie wystawionych faktur VAT nie powinny zostać one wykazane w rozliczeniach Zainteresowanego z tytułu podatku VAT. Zatem, poprzez omyłkowe wykazanie pierwotnych faktur, które do czasu sporządzenia deklaracji VAT nie zostały skutecznie anulowane, Wnioskodawca w celu usunięcia błędu winien dokonać korekty deklaracji VAT za te miesiące, w których faktury VAT zostały rozliczone poprzez obniżenie odpowiednio kwoty zadeklarowanej podstawy opodatkowania oraz podatku należnego.

Z uwagi na rozstrzygnięcie, iż Zainteresowany winien dokonać anulowania faktur VAT, to Wnioskodawca jest upoważniony do zmniejszenia podatku należnego wykazanego pierwotnie w deklaracjach VAT-7 za okres rozliczeniowy, w którym wykazano wartości wynikające z anulowanych faktur VAT, poprzez złożenie korekty deklaracji VAT-7 oraz skorygowania rejestru sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2011 r. art. 106 ust. 1 ustawy, otrzymał brzmienie: podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Nadto, tut. Organ zaznacza, że rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) od dnia 1 kwietnia 2011 r. zostało zastąpione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie anulowania faktur i prawa do skorygowania podatku należnego. Natomiast, kwestia dotycząca stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie umniejszenia przychodu i związanej z tym korekty zeznań podatkowych za lata 2008 i 2009 została załatwiona interpretacją indywidualną z dnia 1 czerwca 2011 r. nr ILPB1/415-254/11-4/AO.