Kiedy transakcję można uznać za WDT?

Wewnątrzwspólnotowa Dostawa Towarów (WDT) jest to wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium Polski. Dla dostawcy będzie to transakcja WDT natomiast po stronie nabywcy będzie to transakcja WNT, czyli Wewnątrzwspólnotowe Nabycie Towarów. Istnieje kilka podstawowych zasad, które muszą zostać spełnione, aby transakcja została uznana za WDT.

Kiedy transakcję można uznać za WDT?

W ustawie o podatku od towarów i usług zapisane zostały warunki, których spełnienie pozwala na rozpoznanie transakcji WDT, a należą do nich:

1. Nabywca towarów jest podatnikiem VAT w innym niż Polska kraju UE.
2. Nabywca może być również osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku VAT jeżeli jest zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, posiada ważny numer VAT-UE.
3. Dostawca jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT-UE.
4. Dostawca posiada dowody, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

Za transakcję WDT uważa się również przemieszczanie towarów własnych przedsiębiorcy z terytorium Polski na terytorium innego kraju UE jeżeli te towary są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej.

Kiedy polski przedsiębiorca może zastosować stawkę 0% podatku VAT?

Zastosowanie stawki 0% możliwe jest pod warunkiem spełnienia ustawowych obowiązków, do których należą:

1. Dostawa odbyła się na rzecz nabywcy, który posiada właściwy i ważny numer identyfikacji podatkowej dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy i nabywca podał ten numer podatnikowi/dostawcy.
2. Przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy przedsiębiorca, który dokonał WDT posiada dowody potwierdzające, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy.
3. Przedsiębiorca złoży prawidłową informację podsumowującą transakcje WDT.

Przepisy nie precyzują dokładnie, w jakiej formie strony powinny podawać numer VAT-UE. W takiej sytuacji należy rozumieć, że może to być dowolna forma uzgodniona przez strony transakcji. Numer VAT-UE może zostać wpisany np. do umowy ramowej lub podawany każdorazowo w składanym zamówienia, czy w prowadzonej korespondencji.

Od lipca 2020 roku ustawodawca doprecyzował w przepisach, że informacja podsumowująca musi zawierać prawidłowe dane, m.in. nabywcy, numer VAT-UE, wartość transakcji.

Jakie dokumenty potwierdzają wywóz towarów z Polski?

Bardzo ważną, wręcz kluczową kwestią, jest posiadanie przez dostawcę dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów z terytorium Polski na terytorium innego kraju UE. Zgodnie z ustawą o podatku VAT będą do nich należały:

1. Dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium Polski, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia na terytorium innego kraju UE.
2. Specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, można uznać fakturę za taki dokument.
3. Korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie.
4. Dokumenty potwierdzające zawarcie ubezpieczenia lub koszty frachtu.
5. Zapłata za towar.
6. Dowody potwierdzające przyjęcie towaru przez nabywcę na terytorium państwa UE innym niż terytorium Polski.

Mogą to być również dokumenty określone w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) 2018/1912). W takim przypadku przedsiębiorca powinien posiadać:

1. Dwa dokumenty związane z transportem:
   • podpisany list przewozowy CMR,
   • konosament (morski list przewozowy),
   • fakturę za towarowy przewóz lotniczy lub fakturę od przewoźnika towarów
2. Lub jeden dokument związany z transportem i jeden dokument innego rodzaju:
   • polisa ubezpieczeniowa dotycząca transportu,
   • dokumenty urzędowe potwierdzające przybycie towarów do państwa przeznaczenia,
   • poświadczenie odbioru przez podmiot prowadzący magazyn, do którego towary trafiły.

Dokumenty powinny zostać wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie, i nie mogą być ze sobą sprzeczne.

Może się tak zdarzyć, że towary są wysyłane lub transportowane przez nabywcę. W takim przypadku dostawca musi być w posiadaniu pisemnego oświadczenia nabywcy, z którego to będzie jednoznacznie wynikać oraz musi być wskazany kraj UE, do którego trafią towary.

Podsumowując, należy podkreślić, że od lipca 2020 r. ustawodawca stał się mniej przychylny i wyrozumiały dla przedsiębiorców w kontekście dokonywania transakcji WDT. Implementacja przepisów unijnych do ustawy o podatku VAT w obecnym układzie zobowiązuje przedsiębiorców do skrupulatnego gromadzenia wymaganych dokumentów, aby nie zostali oni pozbawieni prawa do zastosowania 0% stawki podatku VAT. Dlatego to w interesie przedsiębiorcy leży sprawdzenie poprawności podanych informacji przez kontrahenta z wykorzystanie dostępnych narzędzi i aplikacji internetowych. Pomoże to dostawcy poprawnie zweryfikować nabywcę i uniknąć przykrych konsekwencji.

Sprawdź, kiedy nie uznajemy transakcji za WDT