Metoda na walutę cz. II – LIFO

Dokonując w działalności gospodarczej transakcji walutowych, przedsiębiorcy zobowiązani się do przeliczania ich wartości na złotówki. W ten sposób powstają różnice kursowe od środków własnych, które wyliczamy na podstawie porównania kwoty wpływu i wypływu przemnożonych przez odpowiednie kursy walut. W poprzedniej części tekstu zastosowano do tego metodę FIFO; w tej zastosujemy alternatywę – metodę LIFO.

LIFO – na czym polega?

Metoda LIFO (ang. Last In, First Out) to sposób wyliczania różnic kursowych od środków własnych, w którym przyjmujemy, że zobowiązania spłacamy najpierw najmłodszymi wpływami. Dopiero, gdy wartość ostatniego wpływu jest niewystarczająca, można sięgnąć po starsze wpływy, także w kolejności chronologicznej. Odmienne kursy walut, stosowane dla każdej transakcji, spowodują powstanie różnicy kursowej.

Metoda LIFO – jak obliczać?

Przykład. Przedsiębiorca stosujący w swojej firmie metodę LIFO przeprowadził w sierpniu następujące transakcje:

• 1 sierpnia – kupił 90 euro w kantorze, kurs kantoru z dnia zakupu 2,2.
• 12 sierpnia – otrzymał od kontrahenta 70 euro zapłaty za fakturę, średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpłaty 2,3.
• 14 sierpnia – wpłacił na konto walutowe (inaczej – kupił od banku walutę) 120 euro, kurs walut zastosowany przez bank 2,0.
• 20 sierpnia – zapłacił kontrahentowi za fakturę 200 euro, średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania zapłaty 2,4.

Biorąc pod uwagę powyższą tabelę, różnicę kursową według metody LIFO wyliczymy następująco:

RK = 200 euro * 2,4 – (120 euro * 2,0 + 70 euro * 2,3 + 10 euro * 2,2)

RK = 480 – (240 + 161 + 22)

RK = 480 – 423

RK = 57 zł

Różnica kursowa wynosi 57 zł, będzie księgowana jako przychód z działalności.