Ustawa o sygnalistach. Sprawdź, co zakłada projekt ustawy i czy musisz go wdrożyć w swojej firmie

---

Jako że termin implementacji dyrektywy upłynął przeszło 3 lata temu, to niewątpliwie fakt przyjęcia dnia 2 kwietnia 2024 roku przez Radę Ministrów projektu ustawy o ochronie sygnalistów przywróciło ten temat na tapet. O tym, co zakłada ustawa o ochronie sygnalistów, przeczytasz w poniższym artykule.

Założenia ustawy o ochronie sygnalistów

Od kilku lat dużo mówi się o ustawie o ochronie sygnalistów, która do dnia 6 marca 2024 roku była znana jako ustawa o ochronie osób zgłaszających naruszenia prawa. Projekt ustawy został opracowany w celu wdrożenia do prawa polskiego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2019/1937 z dnia 23 października 2019 roku w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa unijnego. Projekt ustawy ma na celu wdrożenie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 z dnia 23 października 2019 roku w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa unijnego. Cel dyrektywy dotyczy poprawy egzekwowania prawa i polityk Unii Europejskiej w określonych dziedzinach poprzez ustanowienie wspólnych minimalnych norm, które zapewnią wysoki poziom ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa UE. Zakres dyrektywy obejmuje zgłoszenia dotyczące:

• naruszeń przepisów w następujących dziedzinach, takich jak:
  • zamówienia publiczne;
  • usługi, produkty i rynki finansowe;
  • zapobieganie praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu;
  • bezpieczeństwo produktów i ich zgodność z wymogami uregulowanymi w poszczególnych przepisach prawa
  • bezpieczeństwo transportu w sektorze kolejowym, drogowym, morskim i żeglugi śródlądowej;
  • ochrona środowiska począwszy od gospodarowania odpadami, aż po chemikalia;
  • ochrona radiologiczna i bezpieczeństwo jądrowe;
  • bezpieczeństwo żywności i pasz;
  • zdrowie i dobrostan zwierząt;
  • zdrowie publiczne, w tym prawa pacjentów i kontrola wyrobów tytoniowych;
  • ochrona konsumentów;
  • ochrona prywatności i danych osobowych;
  • bezpieczeństwo sieci i systemów teleinformatycznych;
• naruszeń mających wpływ na interesy finansowe UE;
• naruszeń dotyczących rynku wewnętrznego, w tym naruszeń unijnych zasad konkurencji i pomocy państwa oraz naruszeń krajowych przepisów regulujących opodatkowanie osób prawnych.

Z kolei projektowana polska ustawa o ochronie sygnalistów regulować będzie kwestie związane z:

• warunkami objęcia ochroną osób zgłaszających lub publicznie ujawniających informacje o naruszeniach prawa;
• środkami ochrony osób zgłaszających lub publicznie ujawniających informacje o naruszeniach prawa;
• zasadami ustalania wewnętrznej procedury zgłaszania naruszeń prawa i podejmowania działań następczych;
• zasadami zgłaszania naruszeń prawa organowi publicznemu;
• zasadami publicznego ujawnienia naruszenia prawa;
• zadaniami Rzecznika Praw Obywatelskich związanymi ze zgłaszaniem naruszeń prawa;
• zadaniami organów publicznych związanymi ze zgłaszaniem naruszeń prawa i podejmowaniem działań następczych.

Kim są sygnaliści?

Z uwagi na brak definicji legalnej sygnalisty (zarówno w ustawie o ochronie sygnalistów, jak i innych aktach prawa) należy odnieść się do powszechnego rozumienia tegoż pojęcia i za sygnalistę uznać osobę fizyczną, która zawiadamia odpowiednie podmioty o zidentyfikowanych naruszeniach w instytucji, w której pracuje. Z kolei w uzasadnieniu do projektu ustawy wskazano, że: Aktualnie w polskim systemie prawnym brak jest kompleksowej regulacji poświęconej ochronie tzw. sygnalistów, jak jest to rozumiane powszechnie (nie istnieje bowiem definicja ustawowa tego określenia lub jego odpowiednika), tj. osób, które działając w dobrej wierze i w interesie publicznym zgłaszają lub ujawniają informacje o naruszeniach prawa. Zauważyć przy tym trzeba, że powyższe, powszechne rozumienie jest bardzo pojemne, a zatem osoba zgłaszająca lub ujawniająca informacje o naruszeniach prawa, zależnie od okoliczności, będzie posiadała zróżnicowane uprawnienia, względnie rolę procesową, wobec ewentualnego podmiotu prawnego, organów ścigania, sądów lub innych organów publicznych oraz w ewentualnych postępowaniach przed tymi organami. Zatem ustawę o ochronie sygnalistów stosuje się wobec osoby fizycznej, która zgłasza lub ujawnia publicznie informację o naruszeniu prawa, uzyskaną w kontekście związanym z pracą, w tym do:

• pracownika;
• pracownika tymczasowego;
• osoby świadczącej pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, w tym na podstawie umowy cywilnoprawnej;
• przedsiębiorcy;
• akcjonariusza lub wspólnika;
• członka organu osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej;
• osoby świadczącej pracę pod nadzorem i kierownictwem wykonawcy, podwykonawcy lub dostawcy, w tym na podstawie umowy cywilnoprawnej;
• stażysty;
• wolontariusza;
• praktykanta;
• funkcjonariusza, w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin;
• żołnierza w rozumieniu art. 2 pkt 39 ustawy z dnia 11 marca 2022 roku o obronie Ojczyzny.

Ustawę stosuje się także wobec osoby fizycznej, w przypadku zgłoszenia lub ujawnienia publicznego informacji o naruszeniu prawa, uzyskanej w kontekście związanym z pracą, przed nawiązaniem stosunku pracy lub innego stosunku prawnego stanowiącego podstawę świadczenia pracy bądź usług, a także pełnienia funkcji w podmiocie prawnym lub na rzecz tego podmiotu, pełnienia służby w podmiocie prawnym bądź gdy taki stosunek już ustał.

Kanały zgłoszeń, czyli w jakich przedsiębiorstwach musi być sygnalista?

Pracodawcy zobowiązani są do wdrożenia ustawy o ochronie sygnalistów do swoich zakładów pracy, jeśli:

• zatrudniają od 50 do 249 pracowników w firmach prywatnych niezależnie od formy zatrudnienia (obowiązek ustanowienia wewnętrznych kanałów dokonywania zgłoszeń);
• zatrudniają od 50 pracowników w jednostkach sektora publicznego.

Jeśli zaś mowa o sektorze prywatnym, który nie zapewnia wewnętrznych kanałów dokonywania zgłoszeń, to powinna istnieć możliwość zgłaszania nieprawidłowości do właściwych organów kanałami zewnętrznymi. Takie osoby powinny być również objęte ochroną przed działaniami odwetowymi.

Czego dotyczy ustawa o sygnalistach?

Naruszeniem prawa jest działanie lub zaniechanie, które jest niezgodne z prawem lub ma na celu obejście prawa w przedmiocie:

• zamówień publicznych;
• usług, produktów i rynków finansowych;
• przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;
• bezpieczeństwa produktów i ich zgodności z wymogami;
• bezpieczeństwa transportu;
• ochrony środowiska;
• ochrony radiologicznej i bezpieczeństwa jądrowego;
• bezpieczeństwa żywności i pasz;
• zdrowia i dobrostanu zwierząt;>
• zdrowia publicznego;
• ochrony konsumentów
• ochrony prywatności i danych osobowych;
• bezpieczeństwa sieci i systemów teleinformatycznych;
• interesów finansowych Skarbu Państwa Rzeczypospolitej Polskiej, jednostki samorządu terytorialnego oraz Unii Europejskiej;
• rynku wewnętrznego Unii Europejskiej, w tym publiczno-prawnych zasad konkurencji i pomocy państwa oraz opodatkowania osób prawnych.

Przepisy ustawy o sygnalistach nie będą miały jednak zastosowania do informacji objętych:

• przepisami o ochronie informacji niejawnych;
• tajemnicą związaną z wykonywaniem zawodów medycznych oraz prawniczych;
• tajemnicą narady sędziowskiej;
• postępowaniem karnym, w zakresie tajemnicy postępowania przygotowawczego oraz tajemnicy
• rozprawy sądowej prowadzonej z wyłączeniem jawności;
• zamówieniami w dziedzinach obronności i bezpieczeństwa w rozumieniu art. 7 pkt 36 ustawy z dnia 11 września 2019 roku w ramach prawa zamówień publicznych, których ustawa nie obejmuje.

Na czym polega ochrona sygnalisty?

Ochrona zgłaszającego/sygnalisty polega na:

• gwarancji zapewnienia poufności jego danych;
• ochronie przed działaniami odwetowymi.

Zgłaszający, czyli sygnalista podlega ochronie, pod warunkiem że w momencie dokonywania zgłoszenia lub ujawnienia publicznego miał uzasadnione podstawy sądzić, że będąca przedmiotem zgłoszenia lub ujawnienia publicznego informacja jest prawdziwa i że informacja taka dotyczy naruszenia prawa. Zgłaszający dokonujący ujawnienia publicznego podlega ochronie, jeżeli:

• dokona zgłoszenia wewnętrznego, a następnie zgłoszenia zewnętrznego, a podmiot prawny ani organ publiczny nie podejmą odpowiednich działań i nie przekażą zgłaszającemu informacji zwrotnej w terminie na przekazanie informacji zwrotnej ustalonym w procedurze wewnętrznej i procedurze zewnętrznej organu publicznego;
• dokona od razu zgłoszenia zewnętrznego i, w terminie na przekazanie informacji zwrotnej ustalonym w procedurze zewnętrznej organu publicznego, organ ten nie podejmie żadnych odpowiednich działań następczych lub nie przekaże zgłaszającemu informacji zwrotnej.

Ochrona zostaje wyłączona, jeśli zgłaszający nie podał adresu do kontaktu, na który należy przekazać taką informację. Zgłaszający dokonujący ujawnienia publicznego podlega ochronie także w przypadku, gdy ma uzasadnione podstawy, aby sądzić, że:

• naruszenie może stanowić bezpośrednie lub oczywiste zagrożenie interesu publicznego, w szczególności gdy istnieje ryzyko nieodwracalnej szkody;
• dokonanie zgłoszenia zewnętrznego narazi zgłaszającego na działania odwetowe;
• w przypadku dokonania zgłoszenia zewnętrznego istnieje niewielkie prawdopodobieństwo skutecznego przeciwdziałania naruszeniu z uwagi na szczególne okoliczności sprawy, takie jak możliwość ukrycia lub zniszczenia dowodów, istnienia zmowy między organem publicznym a sprawcą naruszenia lub udziału organu publicznego w naruszeniu.

Dane osobowe sygnalisty

Dane osobowe zgłaszającego, pozwalające na ustalenie jego tożsamości, nie podlegają ujawnieniu nieupoważnionym osobom, chyba że zgłaszający wyrazi na to zgodę. Podmiot prawny, Rzecznik Praw Obywatelskich albo organ publiczny po otrzymaniu zgłoszenia przetwarza dane osobowe w zakresie niezbędnym do przyjęcia zgłoszenia lub podjęcia ewentualnego działania następczego. Dane osobowe, które nie mają znaczenia dla rozpatrywania zgłoszenia, nie są zbierane, a w razie przypadkowego zebrania, są niezwłocznie usuwane. Usunięcie tych danych osobowych następuje w terminie 14 dni od chwili ustalenia, że nie mają one znaczenia dla sprawy. Dane osobowe przetwarzane:

• w związku z przyjęciem zgłoszenia zewnętrznego oraz dokumenty związane z tym zgłoszeniem są przechowywane przez Rzecznika Praw Obywatelskich przez okres 12 miesięcy po zakończeniu roku kalendarzowego, w którym  przekazano zgłoszenie zewnętrzne do organu publicznego właściwego do podjęcia działań następczych;
• w związku z przyjęciem zgłoszenia lub podjęciem działań następczych oraz dokumenty związane z tym zgłoszeniem są przechowywane przez podmiot prawny oraz organ publiczny przez okres 3 lat po zakończeniu roku kalendarzowego, w którym przekazano zgłoszenie zewnętrzne do organu publicznego właściwego do podjęcia działań następczych lub kiedy zakończono działania następcze bądź zakończono postępowania zainicjowane tymi działaniami.

Działania odwetowe

Przez działania odwetowe należy rozumieć bezpośrednie lub pośrednie działanie w kontekście związanym z pracą lub zaniechanie takiego działania, które jest spowodowane zgłoszeniem lub ujawnieniem publicznym i które narusza lub może naruszyć prawa zgłaszającego albo wyrządza lub może wyrządzić nieuzasadnioną szkodę zgłaszającemu, w tym niezasadne inicjowanie postępowań przeciwko zgłaszającemu. Jeżeli praca była, jest lub ma być świadczona na podstawie stosunku pracy, wobec zgłaszającego nie mogą być podejmowanie działania odwetowe polegające w szczególności na:

• odmowie nawiązania stosunku pracy;
• bez wypowiedzenia ;
• niezawarciu umowy o pracę na czas określony lub umowy o pracę na czas nieokreślony po rozwiązaniu umowy o pracę na okres próbny, niezawarciu kolejnej umowy o pracę na czas określony lub niezawarciu umowy o pracę na czas nieokreślony po rozwiązaniu umowy o pracę na czas określony, w przypadku gdy pracownik miał uzasadnione oczekiwanie, że zostanie z nim zawarta taka umowa;
• obniżeniu wysokości wynagrodzenia za pracę;
• wstrzymaniu awansu albo pominięciu przy awansowaniu;
• pominięciu przy przyznawaniu innych niż wynagrodzenie świadczeń związanych z pracą lub obniżeniu wysokości tych świadczeń;
• przeniesieniu pracownika na niższe stanowisko pracy;
• zawieszeniu w wykonywaniu obowiązków pracowniczych lub służbowych;
• przekazaniu innemu pracownikowi dotychczasowych obowiązków pracownika;
• niekorzystnej zmianie miejsca wykonywania pracy lub rozkładu czasu pracy;
• negatywnej ocenie wyników pracy lub negatywnej opinii o pracy;
• nałożeniu lub zastosowaniu środka dyscyplinarnego, w tym kary finansowej, lub środka o podobnym charakterze;
• przymusie, zastraszaniu lub wykluczeniu;
• mobbingu;
• dyskryminacji;
• niekorzystnym lub niesprawiedliwym traktowaniu;
• wstrzymaniu udziału lub pominięciu przy typowaniu do udziału w szkoleniach podnoszących kwalifikacje zawodowe;
• nieuzasadnionym skierowaniu na badania lekarskie, w tym badania psychiatryczne, o ile przepisy odrębne przewidują możliwość skierowania pracownika na takie badania;
• działaniu zmierzającym do utrudnienia znalezienia w przyszłości pracy w danym sektorze lub branży na podstawie nieformalnego lub formalnego porozumienia sektorowego lub branżowego;
• spowodowaniu straty finansowej, w tym gospodarczej, lub utraty dochodu;
• wyrządzeniu innej szkody niematerialnej, w tym naruszenia dóbr osobistych, w szczególności dobrego imienia zgłaszającego.

Jeżeli praca lub usługa świadczone były, są lub mają być na podstawie innego niż stosunek pracy stosunku prawnego, stanowiącego podstawę świadczenia pracy, usług lub pełnienia funkcji bądź służby, dokonanie zgłoszenia lub ujawnienia publicznego nie może stanowić podstawy działań odwetowych ani próby czy groźby zastosowania działań odwetowych, obejmujących w szczególności:

• wypowiedzenie, odstąpienie lub rozwiązanie bez wypowiedzenia umowy, której stroną jest zgłaszający, w szczególności dotyczącej sprzedaży albo dostawy towarów lub świadczenia usług;
• nałożenie obowiązku lub odmowę przyznania, ograniczenie lub odebranie uprawnienia, w szczególności koncesji, zezwolenia lub ulgi.

Odpowiedzialność

Należy pamiętać, że:

• zgłaszający, wobec którego dopuszczono się działań odwetowych, ma prawo do odszkodowania w pełnej wysokości;
• osoba, która poniosła szkodę z powodu świadomego zgłoszenia lub ujawnienia publicznego nieprawdziwych informacji przez zgłaszającego, ma prawo do odszkodowania lub zadośćuczynienia od zgłaszającego, który dokonał świadomego zgłoszenia albo ujawnienia publicznego;
• dokonanie zgłoszenia lub ujawnienia publicznego nie może stanowić podstawy odpowiedzialności, w tym odpowiedzialności dyscyplinarnej lub odpowiedzialności za szkodę z tytułu naruszenia praw innych osób bądź obowiązków określonych w przepisach prawa, w szczególności w przedmiocie zniesławienia, naruszenia dóbr osobistych, praw autorskich, przepisów o ochronie danych osobowych oraz obowiązku zachowania tajemnicy, w tym tajemnicy przedsiębiorstwa, pod warunkiem że zgłaszający miał uzasadnione podstawy, aby sądzić, że zgłoszenie lub ujawnienie publiczne jest niezbędne do ujawnienia naruszenia prawa zgodnie z ustawą.

Rodzaje zgłoszeń

Zgłoszenie, to nic innego jak ustne lub pisemne zgłoszenie, wewnętrzne bądź zewnętrzne, przekazane zgodnie z wymogami określonymi w ustawie o sygnalistach. Dodatkowo ustawa wyróżnia następujące zgłoszenia:

• zgłoszenie wewnętrzne – ustne lub pisemne przekazanie informacji o naruszeniu prawa podmiotowi prawnemu;
• zgłoszenie zewnętrzne – ustne lub pisemne przekazanie informacji o naruszeniu prawa Rzecznikowi Praw Obywatelskich albo organowi publicznemu.

Zgłoszenia wewnętrzne

Zgłoszenia wewnętrzne dotyczą podmiotu prawnego, na rzecz którego wykonuje lub świadczy pracę co najmniej 50 osób. Nie stosuje się tego jednak do jednostek organizacyjnych gminy lub powiatu liczących mniej niż 10 000 mieszkańców i do podmiotu prawnego wykonującego działalność w zakresie usług, produktów i rynków finansowych oraz przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, bezpieczeństwa transportu i ochrony środowiska, objętych zakresem stosowania aktów prawnych Unii Europejskiej wymienionych w części I.B i II załącznika do dyrektywy 2019/1937. Obowiązkiem podmiotu prawnego jest:

• • ustalenie wewnętrznej procedury zgłaszania naruszeń prawa i podejmowania działań następczych;
  • ustalenie procedury zgłoszeń wewnętrznych po konsultacjach z:
    • zakładową organizacją związkową albo zakładowymi organizacjami związkowymi, jeżeli u podmiotu prawnego działa więcej niż jedna zakładowa organizacja związkowa;
    • przedstawicielami osób świadczących pracę na rzecz podmiotu prawnego, wyłonionymi w trybie przyjętym u danego podmiotu prawnego, jeżeli w tym podmiocie prawnym nie działa zakładowa organizacja związkowa.

Procedura zgłoszeń wewnętrznych wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia podania jej do wiadomości osób wykonujących pracę w sposób przyjęty w danym podmiocie prawnym. Określa:

• • • wewnętrzną jednostkę organizacyjną, osobę w ramach struktury organizacyjnej  podmiotu prawnego lub podmiot zewnętrzny, upoważnione przez podmiot prawny do przyjmowania zgłoszeń;
    • sposoby przekazywania zgłoszeń przez zgłaszającego wraz z jego adresem korespondencyjnym lub adresem poczty elektronicznej;
    • bezstronną, wewnętrzną jednostkę organizacyjną lub osobę w ramach struktury organizacyjnej podmiotu prawnego, upoważnione do podejmowania działań następczych, włączając w to weryfikację zgłoszenia i dalszą komunikację ze zgłaszającym, w tym występowanie o dodatkowe informacje i przekazywanie zgłaszającemu informacji zwrotnej;
    • obowiązek potwierdzenia zgłaszającemu przyjęcia zgłoszenia w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania, chyba że zgłaszający nie podał adresu do kontaktu, na który należy przekazać potwierdzenie;
    • obowiązek podjęcia, z zachowaniem należytej staranności;
    • maksymalny termin na przekazanie zgłaszającemu informacji zwrotnej;
    • zrozumiałe i łatwo dostępne informacje na temat dokonywania zgłoszeń zewnętrznych do Rzecznika Praw Obywatelskich albo organów publicznych oraz, w stosownych przypadkach, do instytucji, organów lub jednostek organizacyjnych Unii Europejskiej.

Procedura zgłoszeń wewnętrznych może dodatkowo objąć m.in.:

• • • wskazanie czynników ryzyka odpowiadających profilowi działalności podmiotu prawnego i sprzyjających możliwości wystąpienia określonych naruszeń prawa, związanych w szczególności z naruszeniem obowiązków regulacyjnych, innych obowiązków określonych w przepisach prawa lub ryzykiem korupcji;
    • informację, że zgłoszenie może w każdym przypadku być skierowane bezpośrednio do Rzecznika Praw Obywatelskich albo organu publicznego z pominięciem procedury zgłoszeń wewnętrznych;
    • określenie systemu zachęt do korzystania z procedury zgłoszeń wewnętrznych, w przypadku gdy naruszeniu prawa można skutecznie zaradzić w ramach struktury organizacyjnej podmiotu prawnego, a osoba dokonująca zgłoszenia uważa, że nie zachodzi ryzyko działań odwetowych.

Podmiot prawny może upoważnić na przykład wewnętrzną jednostkę organizacyjną do prowadzenia rejestru zgłoszeń wewnętrznych, który powinien zawierać:

• • • numer zgłoszenia;
    • przedmiot naruszenia;
    • dane osobowe zgłaszającego oraz osoby, której dotyczy zgłoszenie, niezbędne do identyfikacji tych osób;
    • adres do kontaktu zgłaszającego;
    • datę dokonania zgłoszenia wewnętrznego;
    • informację o podjętych działaniach następczych; datę zakończenia sprawy.

Zgłoszenia zewnętrzne

W przedmiocie zgłoszeń zewnętrznych należy zapamiętać, że:

• • • zgłaszający może dokonać zgłoszenia zewnętrznego bez uprzedniego dokonania zgłoszenia wewnętrznego;
    • zgłoszenie zewnętrzne jest przyjmowane przez Rzecznika Praw Obywatelskich albo organ publiczny, którzy są odrębnymi administratorami w zakresie danych osobowych podanych w zgłoszeniu zewnętrznym, które zostało przyjęte przez ten organ.

Do obowiązków Rzecznika Praw Obywatelskich należy m.in.:

• • • • ustalanie procedury przyjmowania zgłoszeń zewnętrznych;
      • przyjmowanie zgłoszeń zewnętrznych o naruszeniach prawa, dokonywanie ich wstępnej weryfikacji i przekazanie organowi publicznemu właściwemu do podjęcia działań następczych;
      • zapewnienie powszechnego dostępu do informacji na temat praw i środków ochrony prawnej zgłaszających oraz osób, o których mowa w art. 21 ustawy o sygnalistach przed działaniami odwetowymi, a także na temat praw osób, których dotyczy zgłoszenie, w szczególności przez zamieszczanie tych informacji na swojej stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej;
      • udzielanie informacji o organach, które w zakresie realizowanych zadań mogą podjąć działania służące ochronie zgłaszających przed działaniami odwetowymi oraz, w odpowiednich przypadkach, wsparcie w kontaktach z takimi organami, w szczególności przez poinformowanie właściwych organów o dostrzeżonej konieczności objęcia zgłaszającego ochroną.

      Projekt ustawy o sygnalistach – podsumowanie

      Ustawa ma wejść w życie po 3 miesiącach od jej ogłoszenia. Jeśli chcesz przeczytać więcej o regulacjach wprowadzonych ustawą o ochronie sygnalistów, to z jej z procedurą legislacyjną i projektem zapoznasz się tutaj.