Wynagrodzenie chorobowe - zasady naliczania

Czym jest wynagrodzenie chorobowe? Komu i w jakich sytuacjach przysługuje? Jakie są zasady jego naliczania? Jak wgląda kwestia naliczanych składek oraz podatku? Wszystkie najważniejsze informacje znajdują się poniżej.

Komu przysługuje wynagrodzenie chorobowe

Wynagrodzenie chorobowe przysługuje pracownikom niezdolnym do pracy z tytułu choroby przez pierwsze 33 dni tej niezdolności w danym roku kalendarzowym. Jeżeli ukończyli 50 rok życia – przez pierwsze 14 dni niezdolności do pracy w roku kalendarzowym. Wynagrodzenie to jest finansowane ze środków pracodawcy. Jeżeli w ciągu roku kalendarzowego niezdolność do pracy wskutek choroby trwa łącznie dłużej niż 33 dni, wówczas począwszy od 34 dnia pracownikowi będzie przysługiwał zasiłek chorobowy wypłacany przez ZUS (lub od 15 dnia w przypadku pracowników powyżej 50 roku życia). Kiedy pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia chorobowego Prawo do wynagrodzenia chorobowego pracownik nabywa po upływie 30 dni nieprzerwanego okresu zatrudnienia, do którego wlicza się też poprzednie okresy zatrudnienia, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni. Kiedy ten okres nie jest wymagany w przypadku:

absolwentów szkół i szkół wyższych zatrudnionych w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych,
gdy niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy,
osób posiadających wcześniejszy co najmniej 10-letni okres zatrudnienia (obowiązkowego ubezpieczenia)
posłów i senatorów, którzy podjęli zatrudnienie w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji w tych przypadkach prawo do wynagrodzenia chorobowego przysługuje od pierwszego dnia choroby.

Jak się wylicza i jak ustala się podstawę wynagrodzenia chorobowego

Wynagrodzenie za czas choroby oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy. Podstawą wymiaru wynagrodzenia chorobowego przysługującego pracownikom jest przychód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe, finansowanych ze środków pracownika. Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za 12 miesięcy kalendarzowych przez obecnego pracodawcę poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Natomiast, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy, podstawę wymiaru stanowi średnie wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. Jeżeli niezdolność do pracy powstała w pierwszym miesiącu pracy podstawę wymiaru wynagrodzenia za czas choroby stanowi wynagrodzenie, które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował cały miesiąc. Jeżeli w danym okresie pracownik nie osiągnął wynagrodzenia wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia za czas choroby:

wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy;
przyjmuje się, po uzupełnieniu do pełnego miesiąca, wynagrodzenie z miesięcy, w których pracownik przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy.

Podstawa wymiaru zasiłku z tytułu pracy na pełny etat nie może być niższa od minimalnego wynagrodzenia za pracę ( bez składek ZUS) – w 2010 roku jest to kwota -1317,00 zł brutto. Podstawą wymiaru wynagrodzenia chorobowego za jeden dzień niezdolności do pracy jest 1/30 część wynagrodzenia stanowiącego jego podstawę wymiaru. Za czas choroby pracownik zachowuje prawo do 80 proc. wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu. Gdy jednak niezdolność do pracy jest wynikiem wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w okresie ciąży, za czas zwolnienia przysługuje 100 proc. wynagrodzenia.

Składki i podatek

Od wynagrodzenia chorobowego nalicza się jedynie składkę na ubezpieczenie zdrowotne , nie nalicza się składek na ubezpieczenia społeczne. Wynagrodzenie za czas choroby, podobnie jak wynagrodzenie za czas przepracowany, stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Podlega ono więc opodatkowaniu podatkiem dochodowym przy jednoczesnym zastosowaniu kosztów uzyskania przychodu. Przy czym odliczenie kosztów uzyskania przychodu stosuje się tylko do wysokości tego wynagrodzenia.

Wprowadzone zmiany w 2009 roku

Od dnia 1 lutego 2009 r. zmianie uległy przepisy prawa pracy dotyczące wynagrodzenia za czas choroby pracowników, którzy ukończyli 50 rok życia. Pracownikom po 50 roku życia skrócono okres wypłaty wynagrodzenia za czas choroby, płatnego przez pracodawcę. Pracodawca płaci pracownikowi 80% wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy spowodowany chorobą, przez okres 14 dni. Od 15 dnia wypłatę wynagrodzenia chorobowego dla tych pracowników przejął ZUS. Wypłata nastąpi w formie zasiłku chorobowego. Nowe przepisy dotyczą niezdolności do pracy przypadającej po roku kalendarzowym, w którym pracownik ukończył 50 rok życia. Podstawowe kody świadczenia przerwy to: 331 – wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy z powodu choroby, finansowane ze środków pracodawcy ,czyli wynagrodzenie chorobowe wypłacone przez pracodawcę, do 33 dnia świadczenia przerwy ( do 14 dnia -pracownik po 50-tce ). 313 – zasiłek chorobowy wypłacany przez ZUS od 34 dnia choroby ( od 15 dnia -pracownik po 50-tce).

Zobacz również: Zasiłek chorobowy przedsiębiorcy.

Małgorzata Michalak

Mobilnie. Wszędzie

Z ifirma.pl masz księgowość w swoim telefonie. Wysyłaj dokumenty, sprawdzaj salda i terminy online, gdziekolwiek jesteś. Aplikację znajdziesz na najpopularniejszych platformach.